Er zijn weinig bands waarvan ik zo veel cd's heb als van The Beautiful South. Hoewel het na Blue Is The Colour eigenlijk alleen maar minder werd, bleef ik de albums zonder enige terughoudendheid kopen. Waarom? Misschien louter uit dankbaarheid voor al die melodieuze liedjes met prettig ironische teksten. Misschien ook omdat ik hoopte dat het eindelijk weer eens een écht goed album was. Helaas. Het viel steeds tegen. Keer op keer. De meest recente cd, Superbi, kocht ik al geeneens meer. Beautiful South-songs in een countrysausje. Not my cup of tea.Een wereld zonder The Beautiful South. Tien jaar geleden zou ik dat enorm jammer hebben gevonden. Nu vind ik het ook wel best. Dat écht goede album zat er toch niet meer in. De tweeregelige afscheidsverklaring is dan wel weer good old Beautiful South: "The Beautiful South have split up due to musical similarities. The band would like to thank everyone for their 19 wonderful years in music." Musical similarities, dat vind ik dan wel weer grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten