The Jayhawks

Tweet

Dat The Jayhawks over drie uitstekende zangers beschikken, is bekend. De samenzang van de door Gary Louris geleide band is bijna ongeëvenaard. Maar nog niet eerder kregen de stemmen van Tim O'Reagan en Karen Grotberg zo'n prominente rol op een album als op Back Roads and Abandoned Motels, dat 13 juli uitkomt. Zowel O'Reagan als Grotberg zingt twee nummers. Voor Grotberg is het voor eerst dat ze de lead vocals voor haar rekening neemt en dan ook nog op het eerste liedje van het album.

De invloed van Louris op Back Roads and Abandoned Motels is sowieso geringer. Negen van de elf nummers schreef hij met iemand anders (o.a. Jakob Dylan en Dixie Chicks). Het nummer Everybody Knows verscheen op het album Taking The Long Way (2006) van Dixie Chicks. Ook de andere liedjes zijn al wat ouder en zijn net als Everybody Knows vorig jaar opnieuw opgenomen door The Jayhawks. De twee songs die door Louris alleen werden geschreven, zijn nieuw.

Sunflower Bean

Tweet

22 zijn ze, de leden van Sunflower Bean uit New York City. Twentytwo in Blue is de titel van hun tweede album. Een fijne mix van dreampop, indierock en punk.

Lord Huron

Tweet

Ik heb het net nog even gecheckt. Het nummer The Night We Met van Lord Huron is in nog geen drie jaar tijd ruim 202 miljoen keer gestreamd op Spotify. Ruim 202 miljoen keer. Ja, mensen. Ding-dong. Het komt vooral door de Netflix-serie 13 Reasons Why, waarin Hannah en Clay op het nummer dansen. Hier is de officiële video van dat nummer:

(en daarna komt nieuw werk)



The Night We Met staat op Strange Trails, het tweede album van de Amerikaanse indiefolkband. 20 april verschijnt de opvolger, Vide Noir. Hier is het prachtige Wait by the River:

Hibou

Tweet

Peter Michel uit Seattle is de man achter Hibou. Wat maakt ie? Tja, een mix van dreampop en alternatieve pop. Something Familiar is zijn tweede album, opgenomen met een band. Het is wat thematiek betreft een vrij donker album: Michel verhaalt over angsten waarmee hij kampt. Net uit bij Barsuk.

Josh Rouse

Tweet

Ja, hij kan het nog. Dat is wat ik dacht toen ik Businessmann van Josh Rouse hoorde. Na het prachtige album Nashville uit 2005 viel het steeds tegen. Maar als de schijn niet bedriegt, wordt Love in the Modern Age (13 april bij Yep Roc) eindelijk weer eens een heerlijk album. Waar Nashville een liefdesbrief aan de jaren 70 was, laat Rouse zich op het nieuwe album beïnvloeden door de jaren 80. The Blue Nile, Roxy Music, de vroege The Cure. Ja, dat klinkt veelbelovend. Eerst maar eens genieten van Businessman.